potaknął, święcie o tym przekonany. - To chyba naprawdę nie jest dobry pomysł – mruknął. – Może to jednak zostawimy, co? Później się tym zajmiesz, ja najpierw schudnę. - Nie wygłupiaj się. Ścinamy – postanowił. – Zaufaj mi, będziesz bosko wyglądał – błysnął zębami do lustra, stając za przyjacielem i sięgając po grzebień. Zaczął przerzucać włosy, co chwilę układając je w jakąś dziwną fryzurę. Marszczył przy tym brwi i śmiesznie zagryzał usta, jakby się naprawdę zaangażował. Karol cały czas mu się przyglądał, a jego uwadze nie umknął nawet najdrobniejszy ruch na twarzy Krystiana. W oczach bruneta blondyn w tamtym momencie wyglądał po prostu uroczo. Był w swoim żywiole. Fryzjer sięgnął po maszynkę, zmieniając na niej nakładkę. - Nie chcę cię jakoś bardzo obciąć. Zostawimy po bokach tak trzy centymetry, resztę pocieniuję nożyczkami – przesunął uspokajająco dłonią po ramieniu przyjaciela zakrytym narzutą, ale mimo to Karol poczuł przyjemny dreszcz w tamtym miejscu. Brunet przymknął oczy, oddychając coraz ciężej. - Idziesz dzisiaj do Przystani? – zapytał tylko dlatego, aby zająć czymś myśli. Usta blondyna ponownie rozciągnęły się w uśmiechu, a on energicznie przytaknął. - Czuję, że mam wreszcie szansę u Księcia – pochwalił się, nachylając powoli nad przyjacielem i włączając maszynkę. http://www.auto-floty.com.pl niego tęgi Rosjanin. - Niech pan sobie wyobrazi, że moje przypuszczenia okazały się słuszne. Kurkow przystał do wigów. - Znakomicie! Dzięki panu wygrałem dwadzieścia funtów! Muszę pamiętać, żeby panu postawić kieliszek, kiedy wrócimy do Londynu - odparł z rozbawieniem Alec. Jeśli Lieven słusznie prorokował co do pierwszego zakładu, to może i co do drugiego się nie mylił? Przecież uważał, że książę ożeni się z Angielką, bo może mu być potrzebny sojusz z wigami. Alec spojrzał nagle na Parthenię Westland. Wachlowała się i rozmawiała z kimś żywo, lecz jej wzrok szukał kogoś w tłumie. Kurkowa. Och, diabli nadali! Kurkow był w uniformie. Czyżby sławny rosyjski bohater wojenny zalecał się do niej? Nie mógł tego wykluczyć. Miał jedynie nadzieję, że jej chłodna natura zdoła się oprzeć niebezpiecznemu zalotnikowi. Była co prawda typem dziewczyny, która
brwi i śmiesznie zagryzał usta, jakby się naprawdę zaangażował. Karol cały czas mu się przyglądał, a jego uwadze nie umknął nawet najdrobniejszy ruch na twarzy Krystiana. W oczach bruneta blondyn w tamtym momencie wyglądał po prostu uroczo. Był w swoim żywiole. Fryzjer sięgnął po maszynkę, zmieniając na niej nakładkę. - Nie chcę cię jakoś bardzo obciąć. Zostawimy po bokach tak trzy centymetry, Sprawdź - A jak tam z księciem? – Karol zmienił nagle temat. - Mam jego numer! – zapiszczał, obejmując swoje szczupłe uda równie szczupłymi ramionami. – W ogóle, ten gościu, co się z nim kręci, kojarzysz, nie? Filip, no, to on nie jest wcale taki zły! To właśnie on dał mi numer księcia, teraz mogę do niego dzwonić i pisać smsy – trajkotał rozpromieniony. Karol uśmiechnął się jedynie sztucznie, potakując niechętnie. Krystian często zachowywał się jak dziecko. Dla niego świat był taki prosty… I to właśnie w nim kochał. Tą prostotę wyrażania uczuć. - Ja już chyba pójdę – powiedział, gdyż nie chciał słuchać wywodów na temat idealności księcia. Zresztą ciężko było słuchać czegoś takiego od osoby, którą kochał… A na dodatek ta osoba nic o tym nie wiedziała. Oczywiście dawno temu (jak jeszcze byli typowymi szczeniakami), wynikła sprawa jego zadurzenia się w Krystianie. Ale chłopak najwidoczniej to zignorował i już o tym