mnóstwa uczucia. Richard potarł kark. - O, patrz! Udało się jej! - krzyknęła radośnie. Jej głos nieco przycichł. - Idź powoli, myszko. Uważaj, jest ślisko. I trzymaj go de likatnie. To jeszcze dziecko. Krzyczała to do dziewczynki przez otwarte drzwi kuchenne. W rzęsistym deszczu jej głos brzmiał cicho. A potem znowu podeszła do interkomu. Powiedziała ciepło, ale stanowczo: - Gdybyś widział jej minę, nie stawiałbyś oporu. Przypilnu ję, by dobrze się troszczyła o tego kociaka. Masz moje słowo. Usatysfakcjonowałam waszą lordowską mość? Jak ma z nią dyskutować i nie wyjść na potwora? - I zadbam też o to, żeby kociak nigdy cię nie zobaczył. Poderwał głowę i z chmurną miną mruknął do interkomu: - Bardzo śmieszne! Jak chcesz. Ty jesteś za to odpowie dzialna. Wyłączyła się, ale on nadal słyszał jej głos w głośniku na swoim biurku. Pomagała Kelly zdjąć płaszczyk i przemoczone buty. http://www.tcoshop.pl/media/ jej wasz styl życia i to, co możecie dać jej dziecku. – Ellen położyła dłonie na biurku. – Wiele z naszych matek to kobiety samotne albo z bolesnymi doświadczeniami. Porzucone przez chłopców, wypędzone z domu, oszukane i zdradzone, bez grosza przy duszy. Nie potrafią pogodzić się z tym, co je spotkało, żyją w głębokim poczuciu krzywdy. Do tego dochodzi strach przed dokonaniem złego wyboru. To, że wam zaufała, jest bardzo ważne, bo dzięki temu łatwiej jej się będzie pogodzić z oddaniem dziecka. Pamiętajcie, ta dziewczyna zaufała właśnie wam. – Kiedy się z nią spotkamy? – spytała Kate głosem zdławionym ze wzruszenia. – Chciałabym jej podziękować. Kobieta spojrzała za okno, a potem znowu na nich. – Nie poznacie jej. Przynajmniej na razie. To ma być adopcja zamknięta. – Zamknięta? – powtórzyła Kate, która zetknęła się już z tym terminem.
- Pamiętam. Mówiłaś mi o premierze Giselle, która ma się odbyć w sobotę za tydzień. Jest jej przyjemnie, że pamięta i tytuł baletu, i datę premiery. - Rozmawiałem nawet o tym z mamą - ciągnie Simon. - Wspomniałem jej, że tego dnia raczej nie będziesz mogła się zaopiekować Grace. - Kłopot w tym, że jutro mam próbę, której nie udało mi się przesunąć, i również nie będę się mogła zająć twoją siostrą. Przynajmniej nie przed czwartą. I na tym właśnie polega mój problem. - No to nie masz problemu. - Jak to...? Nie rozumiem. - Ja się nią zajmę. Sprawdź Wypuścił ją z objęć i podszedł do szafki, w której trzymali kieliszki. – Ale teraz śpi – zauważył. – Dzięki Bogu. Nic jej dzisiaj nie odpowiadało. Nosiłam ją prawie cały czas. Richard nalał wina do dwóch kieliszków. – Więc pewnie nie byłaś w ,,Uncommon Bean’’, tak jak planowałaś? – Nie miałam szansy. Emma na pewno zaczęłaby tam płakać. – Kate podniosła kieliszek do ust, wypiła i westchnęła błogo. – Potrzebowałam tego. – Znowu napiła się wina. – A jak tobie dzisiaj poszło? Jak tam twoje asystentki? – To zabawne, że o to pytasz. Właśnie dzisiaj rozmawiałem z ciekawą osobą. – Płci...