Kiedy w końcu trafił im się spokojniejszy moment, Marilyn natychmiast dosiadła się do szefowej. – Jak ci idzie z Richardem? – zapytała. Kate uważała wszystkich swoich pracowników za przyjaciół, ale z Marilyn była szczególnie związana. Często zwierzały się sobie z problemów, szukając rady. Jakiś czas temu Kate opowiedziała jej o kłopotach Richarda z przystosowaniem się do nowej roli. Kate uśmiechnęła się, zadowolona, że może z pełnym przekonaniem powiedzieć, iż wszystko jest już w porządku. Chociaż Richard rzadko bywał w domu, goniąc z jednego spotkania wyborczego na drugie i zajmując się sprawami kancelarii, to jednak, kiedy przyjeżdżał, był nadzwyczaj miły i czuły. Również dla Emmy. Serce jej rosło, kiedy patrzyła na roześmianych ojca i córkę. Richard stał się znacznie czulszy dla małej. Obdarowywał ją różnymi prezentami, poczynając od grzechotek, poprzez pluszaki aż do plastikowych książeczek. Kate pokiwała głową. Pamiętał też o niej, przywożąc kwiaty, dobre wino albo jakieś szczególnie przez nią ulubione słodycze. Odnosiła wrażenie, że ostatnia kłótnia odmieniła nie tylko jego nastawienie, lecz również uczucia. Richard zachowywał się teraz jak ktoś zupełnie inny, lepszy. http://www.stomatologpoznan.net.pl Richard wniósł tacę do pokoju. Gapił się na monstrualną ilość jedzenia: jajka, naleśniki, smażony bekon, kiełbaski, kawę, tosta, dżem, placki ziemniaczane, nawet kaszę. Jeśli zje to wszystko, będzie musiał przebiec dodatkową milę, pomyślał, siadając przy stole. Starał się nie myśleć o kobiecie, która to przygotowała. Przez resztę dnia właściwie się nie kontaktowali. Richard niecierpliwie wyglądał nocy. Ciemność i cień dawały mu wolność. Czuł się jak potępiony wampir: noc była jego przyjacielem, chociaż tak naprawdę kochał dzień i słońce. Z pokładu promu schodzili ludzie, a Laura szukała w tłumie małej dziewczynki i pielęgniarki, która miała ją tutaj przywieźć. Zobaczyła śliczne dziecko, ciemnowłose, z twarzą cherubinka, prowadzone przez Katherine Davenport.
się Jason. Chłopcy nie mogli już być wymówką i Malinda mogła spokojnie przez cały dzień stanowić dodatkową parę rąk Jacka. Czekając, aż Jack wyprowadzi auto z garażu, Malinda próbowała znaleźć korzystne aspekty sytuacji. Pomagając Jackowi przyspieszy prace, a i argumenty Sprawdź – Och, jakież słodkie dzieci! – zawołała z emfazą panna Green. Podeszła szybko i uklękła przy Tomie. – Uwielbiam małych chłopców... wszystkich małych chłopców – zaświergoliła z figlarnym uśmiechem, zerkając znacząco na Thea. Potem zreflektowała się i dodała: – I naturalnie również małe dziewczynki. Rozsiadła się znów na sofie, jeszcze bliżej Theodore’a. Lily nie mogła już tego znieść i ruszyła do drzwi. – Przepraszam, ale mam mnóstwo pracy – oświadczyła energicznym tonem. – Tak, nie śmiemy dłużej pani zatrzymywać, panno Green – podchwycił gładko Theo. – Jeszcze w tym tygodniu skontaktuję się z agencją. Dziewczyna niechętnie wstała.