A już na pewno nie przeraża jej książę szukający narzeczonej, człowiek niemający pojęcia, jak wygląda zwyczajna randka. Trudno mu robić z tego zarzut, skoro sam nie jest nawet odrobinę zwyczajny. Mówiąc wprost, jest wyjątkowy. Nie dlatego, że jest księciem, uzmysłowiła sobie nagle. Jest wyjątkowy jako człowiek. Gdyby był kimś innym... Pewnie wtedy mogłaby pomyśleć o nim poważnie. Jednak gdyby nie był tym, kim jest, nie byłby Tannerem. I wcale by jej nie obchodził. No dobrze, więc gdyby tylko nie był księciem... To też nie tak Książęcy tytuł to część jego osobowości. Podobnie jak kolor oczu czy poczucie humoru, jak sposób, w jaki się do niej odnosi, jak jej dotyka. Jakby była kimś kruchym i ważnym. Te wszystkie fragmenty składają się w całość i tworzą mężczyznę, z którym... Zadzwonił telefon. Całe szczęście, bo wreszcie oderwie się od tych myśli. http://www.psychologiareligii.pl/media/ małą, lekko zaostrzoną brodą, w ciemnokasztanowych włosach rozdzielonych pośrodku owalnego czoła, w dużych oczach o łagodnym spojrzeniu i lekko uśmiechniętych ustach. Także smukła sylwetka postaci z obrazu, delikatna i eteryczna, o miękko zaokrąglonej, drugiej szyi, bardzo przypominała figurę Tempery. 52 — Ciekawe, dlaczego książę powiesił tu ten obraz ~ zastanawiała się. Dziwiło ją bowiem, że w pokoju pełnym oryginalnych, słynnych na cały świat wspaniałych obrazów, znajduje się też kopia jednej postaci z arcydzieła Leonarda da Vinci. Po raz pierwszy Tempera widziała „Madonnę w skalnej
- Tak przypuszczałam. Dzięki Bogu, że przynajmniej waszej babci nic już nie zagraża. - Tak - szepnęła Flic. - Dzięki Bogu. 322 Po rozstaniu z Hughesem przed posterunkiem policji Matthew poczuł, że potrzebuje mocnego drinka. Wszedł do najbliższego pubu, Sprawdź umyśle Sylwii, choć początkowo sobie tego nie uświadomiła. Za bardzo była zszokowana, zaskoczona, by zarejestrować coś więcej poza samymi słowami dziewczynki oraz ich znaczeniem. W pierwszym odruchu chciała odprowadzić wnuczkę do domu i zawiadomić o wszystkim Karolinę. Jeśli istniał choć cień możliwości, że Imogen miała rację, Matthew powinien natychmiast opuścić Aethiopię. - Nie - zaprotestowała Imogen. - Nie możesz powiedzieć mamie. - Oczywiście, że możemy. Musimy. - Do niej to nie dotrze. Ostatnio była strasznie przygnębiona. - Ależ kochanie, jeśli to prawda, trzeba temu zaradzić! - Myślałam, że mi wierzysz? - Oczywiście, że tak!