uroku właśnie tam? A może tylko uciekała od rzeczywistości? To mógłby zrozumieć. On sam w tej chwili gotów byłby zrobić wszystko, by uciec od realnego świata. Śmierć Colina była wielkim ciosem dla nich wszystkich , ale szantaż i domniemany romans mogły odsunąć Lucy jeszcze bardziej od teścia. Sidney miała rację. Lucy, Madison i J.T. byli jedyną rodziną, jaką miał. Nie mógł sobie pozwolić na pochopne działanie. Z uśmiechem postukała go w czoło. – Jack, obudź się! Jesteś dzisiaj zupełnie rozkojarzony. – Po prostu zmęczony – westchnął. – Barbara dzwoniła i mówiła, że wynajęła dom na skarpie tuż nad wodospadem, o kilka minut drogi od farmy Lucy. – A jak się czuje Barbara? Jack wzruszył ramionami. – Znów jest sobą. – Nie licz na to – rzekła Sidney z powątpiewaniem. – Zaczęła pracę w moim biurze jeszcze jako stażystka. Myślę, że już nie zrobi niczego nieprzemyślanego. Po prostu na chwilę straciła równowagę psychiczną. To się zdarza przy tej presji, pod jaką nieustannie się znajdujemy. http://www.dobrabudowa.edu.pl – Proszę, daj mi spokój! Proszę. – Raczej nie – odrzekł spokojnie. Co za bezczelny, arogancki typ. Zerwała się na nogi, pełna obaw, że za chwilę zacznie krzyczeć i miotać się, że straci nad sobą kontrolę. Gwałtownie odepchnęła krzesło i podeszła do okna, które wychodziło na las. Lucy nie powinna była wyprowadzać się z Waszyngtonu. Gdyby tam została, to wszystko by się nie wydarzyło. – Ja już wystarczająco dokuczyłam Lucy i miałam swoją satysfakcję – powiedziała cicho. – Nie chcę więcej. A na Jacka mogę poczekać. – Więc? – Nikomu nic nie powiem o tobie ani o tym, co robisz. Po
kandydatka, chrzest jest o jedenastej, a na popołudnie są umówione trzy panie. Chce pan przejrzeć ich dokumenty? Federico podniósł głowę znad biurka. Znowu bujał w obłokach. Wcześniej nigdy tego nie robił, ale ostatnio to mu się zdarzało coraz częściej. Znowu myślał o Pii. Sięgnął do stosu papierów leżących na biurku i przerzucił Sprawdź pochwycił ją wpół. – Lucy – powiedział. Z jednej strony jego głowy płynęła krew. Był bez marynarki, a koszulę na ramieniu miał poszarpaną i również zakrwawioną. Jego twarz miała popielaty odcień. – Lucy, ona zabrała Madison, a teraz chyba ma już i J.T. – Och, nie. Och, Boże – wyszeptała Lucy, zdjęta zgrozą. – Mówisz o Barbarze? Gdzie ona jest? – Wodospad. Strzelała do mnie. Zaraz zemdleję. Dzwoń na policję. – Skrzywił się, z trudem chwytając oddech. – Gdzie jest Sebastian? – Gdzieś poszedł. – To dobrze. Lucy potrząsnęła głową.