przełożona wieloma warstwami bibułki. — Lord Eustace jest synem księcia Tringu, który był zmuszony wyjechać z Anglii, gdyż okazał się niewypłacalnym dłużnikiem i zbankrutował — wyjaśniła lady Alaine. — Jeśli lord Eustace nie ma pieniędzy, nie interesuje nas — oświadczyła Tempera. — Właśnie to chcę powiedzieć — odparła lady Rothley. — Chociaż jest dość przystojny i jak mawiała moja piastunka, „umie postępować z kobietami”. — Jeśli tak jak ojciec nie ma majątku, nie zainteresuje się tobą. — A jeśli nawet, to niezbyt poważnie — zgodziła się lady Rothley. — Wszyscy wiedzą, że rozgląda się za bogatą żoną. Trudno mu będzie taką znaleźć. — Dlaczego? — spytała Tempera wyciągając następną suknię i z ulgą stwierdzając, że wygląda całkiem dobrze i nie trzeba za wiele przy niej poprawiać. — Ponieważ rozeszła się wieść — tłumaczyła lady Rothley — że to nieudacznik. Żaden szanujący się ojciec nie http://www.dobra-ortopedia.com.pl/media/ może poszczycić się bardziej życzliwą i godną podziwu pasierbicą? Wraz z nagłą zmianą nastroju twarz jej rozpromieniła się i w oczach rozbłysł uśmiech. — Świeci słońce — powiedziała — jesteśmy gośćmi księcia i czuję, że hrabia mnie pożąda. Czego więcej kobieta może pragnąć? — Niczego, tylko wyglądać tak pięknie jak ty — odrzekła dziewczyna. — Zejdę na dół i oszołomię ich wszystkich! — powiedziała lady Rothley. — Mam choć tę satysfakcję, że Rosie Holcombe aż pali się, by wydrapać mi oczy! Wyszła z pokoju, zostawiając Temperę roześmianą.
wszystkimi udogodnieniami. A przede wszystkim mógł się rozkoszować błogim spokojem. Nagle przyszło mu do głowy, że gdyby Karolina zdecydowała się zostawić Flic z Sylwią i towarzyszyć mu tutaj, to i tak pewnie dzwoniłaby ciągle do domu albo niepokoiła się o córki. I byłoby niewiele lepiej, niż gdyby przyjechały tu z nimi. Sprawdź Sylwia skierowała się do niego. Flic cierpiała nieludzkie męki, obserwując ich razem, lecz nie słysząc ani słowa z rozmowy. Nagle oboje odwrócili się do niej i wtedy dziewczyna, której nigdy nawet nie zakręciło się w głowie, pomyślała, że zaraz zemdleje. - Co za koszmar przeżyliście! - powiedziała Sylwia do wnuczki. - Tak, to było okropne. Biedna, biedna Izabela! - Nie mogę nawet o tym myśleć... Ale co robiłyście na tym peronie? Dokąd chciałyście jechać? - Na zakupy. - Flic milczała przez chwilę. - Izabela chciała kupić buty. - Dobrze, ale dlaczego z tobą? Flic znów zaczęła płakać. - Już, już kochanie. - Sylwia objęła ją ramieniem. - W porządku, nie