Zastanawiała się teraz, czy życie Sheili potoczyłoby się inaczej, gdyby jednak z nimi zamieszkała. Gdy zjechała z głównej drogi na kiepsko utrzymaną drogę lokalną, prowadzącą do grupy nielicznych, oddalonych od siebie domów, słońce niemal już zaszło. Niebo rozjaśniały jeszcze różowe promienie, z czego należało się cieszyć, gdyż przed domem Lathama nie paliło się żadne światło, a przed frontem pieniły się krzewy i chwasty. 48 Kelsey nie mogła wjechać na podwórko, zaparkowała więc swoje małe volvo na wyboistej drodze. Gdy wysiadła, pożałowała, że nie włożyła dżinsów. Gałęzie i ostre trawy ocierały się nieprzyjemnie o jej gołe nogi, a ponadto była pewna, że zaraz zaatakują ją wszystkie pełzające stworzenia, które żyją w tych chaszczach. Zapukała, przypominając sobie równocześnie, że nie boi się Andy'ego Lathama, że jest nieprzyjemny, lecz nieszkodliwy. http://www.dentaltechnics.pl nią na przyjęcie... Niles Goolighan leżał w swojej celi, gapiąc się w sufit i żałując, że dał wiarę obietnicom o wiecznym życiu, o władzy i kobietach. Tak naprawdę podkręciło go to ostatnie - perspektywa, że żadna babka mu się nie oprze. Do tej pory miał z tym problemy, to już Calowi lepiej szło, gdyż był wyższy, odważniejszy i bardziej wygadany. Niles generalnie trzymał się go i zawsze pozostawał trochę w cieniu. Skończyło się tak, że gnił w pudle. Prawnik, którego mu przydzielono, zaproponował mu układ. Jego kumpel Cal coś wie o zamordowaniu w szpitalu dwóch policjantów, więc Niles może wie również, a jeśli zechce udzielić informacji mogących naprowadzić na trop mordercy, dostanie znacznie niższy wyrok za napad z bronią.
- Poczuję się lepiej, jeśli zjawi się Sheila - odpowiedziała. Nate stanął koło nich w przejściu między salonikiem a kuchnią. On, Cindy i Larry patrzyli na Kelsey. Tak jak dorośli patrzą na dziecko, które wierzy w Świętego Mikołaja. - Nie ma jej zaledwie tydzień - zauważyła Cindy. Sprawdź Otrzymawszy tę informację, wydała kilka poleceń - najważniejsze brzmiało, by Mary pozostawała wyłącznie w jednym miejscu i nie ruszała się z niego pod żadnym pozorem - i wybiegła. Bryan starał się jak najdłużej nie ujawniać swojej obecności. Chociaż ulica przy cmentarzu była jasno oświetlona, by odstraszyć potencjalny element przestępczy, rozłożyste dęby, obrośnięte zwieszającym się mchem luizjańskim, rzucały cień, w którym można było się ukryć. W dodatku niedługo po przybyciu Bryana parę latarń tajemniczo zgasło. Widział jakiś ukradkowy ruch przy bramie cmentarnej, słyszał szepty, a w pewnym momencie nawet śmiech. Potrząsnął głową, w duchu przeklinając głupotę tych, którzy mając ochotę na trochę seksu i trochę dreszczyku, wchodzili prosto w pułapkę. To przez takich jak oni dotąd nie zabił Władcy, chociaż kilkakrotnie znajdował się już bardzo blisko