dziewięćdziesiątych Joanne Patston - do niedawna asystentka w dziale obsługi klienta Savers Mutual Building Society* - oraz jej mąż Tony, mechanik, a zarazem właściciel jednoosobowego warsztatu samochodowego w okolicach Walthamstow, przywieźli do swego szeregowca w Clingford Hatch nową córeczkę. Miała na imię Irina i była trzymiesięczną rumuńską sierotą. Przybycie do domu maleństwa celebrowali wspólnie uszczęśliwieni przybrani rodzice, najbliżsi sąsiedzi Paul i Nicola Georgiou oraz rozpromieniona świeża babcia, Sandra Finch. - Czy widzieliście kiedy śliczniejszą kruszynę? - szcze biotała Sandra zza pleców córki, która kołysała Irinę w ramionach. - Oczka ma jak czarne wisienki! - Nawet ciemniejsze od moich - zauważył Paul Georgiou. - I co za inteligentne spojrzenie! - zachwycał się Tony Patston. - Jakie maciupeńkie rączki - dziwiła się Joannę. http://www.badaniamediow.pl/media/ On sam też coraz bardziej denerwował się jej stanem, wiedząc, że poza własnymi przejściami, wykańczał ją brak kontaktu z domem. Allbeury poinformował ją wprawdzie, że rozmawiał wcześniej z Gilly i że z dziećmi wszystko w porządku (tego jednak nie był na sto procent pewien), obiecał zadzwonić jeszcze raz w jej imieniu pod jakimkolwiek pretekstem, ale zdaniem Lizzie zarówno Jack, jak Edward nie dadzą się zbyć bajeczkami i będą sobie wyobrażać straszne rzeczy. - Nie mogę tylko zrozumieć... - zaczęła i urwała.
− Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 8 maja 2004 r., w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. Nr 114, poz. 1195), − Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 29 marca 2005 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie standardów wymagań będących podstawą przeprowadzania egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe (Dz. U. Nr 66, poz. 580). Standardy, o których mowa w rozporządzeniu, stanowią oddzielny załącznik. – 4 – Sprawdź gdyby jeszcze spała), nie podniosła słuchawki. Nie odsłuchała tei wiadomości, bo z pewnością nie należała do osób, które odbierają cudze telefony. - Nie ma stąd jakichś skrótów? - spytał Novaka. - Nie, tym razem nie da rady. Allbeury przestawił swój umysł na inne tory, starając się uniknąć pokusy, by dodać dwa do dwóch i otrzymać tysiąc. Nawet teraz nie miał całkowitej pewności, czy to nie Novak majstrował przy jego komputerze. Wprawdzie gość się zaklinał, że nie wie, co tu jest grane, ale to nic nie znaczyło, podobnie jak fakt, iż Allbeury naprawdę go lubił. Zerknął na swego pasażera, który siedział z